...تـــــــــــــــــــــــــــــا خــــــــــــــــــــــــــدا

یاد وصف حال سقراط افتادم؛ خدایا حالش را نصیب کن!
****
استادی بزرگوار و خوب داشتم دانشگاه فردوسی، می گفتند(ایشان راضی نبودند که نامشان را در جایی ببریم، فرمودند می توانیم بدون ذکر نامشان سخنانشان را بیان کنیم) که انسانها وقتی از مرگ خود با خبر می شوند حالتی متعالی تر پیدا می کنند، یعنی حالتی که می توان گفت نوعی تعالی روحی و نزدیکی روح به مبدأ هستی است دچارش می شود؛ خلاصه اینکه دارای حالتهای روحی خاصی می شوند.
به زعم بنده شاید نوعی شور و شوق و حالات خاصی که به راحتی در انسان ایجاد نمی شود.
استادم می گفتند که سقراط مانند دیگران آن حالت برایشان ایجاد نشد؛ چرا که آن حالت از قبل در ایشان ایجاد شده بود و به یک حالت ثبات نسبی در این زمینه رسیده بودند.
****
خدایا نصیب مان کن تعالی روحی ای که شرافت انسانی را شایسته است؛ و ما را از دور زدنهای بی خود به دور خود برهان؛ دور زدنهایی که گاها به نام علم نیز تمام می شود؛ خدایا حقیقت را، حقیقت را بنمایان بر ما!
****
آدرس ذیل حال سقراط رو در آخرین لحظات بیان کرده؛ دارم می خوانمش نمی دانم میزان درستی آن را اما تا جایی که خواندم خیلی زیبا بود.
http://www.iptra.ir/prth.knzn23nim2tuzf23n.da.tftg2.html

ببخشم همه ی همه را؟ حاج آقا دولابی می گه.

حاج آقا دولابی می گه بخشیدن همه اثری از توست و ...

گر چه اما...؛ اما چشم خدایا...

قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللّهَ فَاتَّبِعُونِی یُحْبِبْکُمُ اللّهُ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَاللّهُ غَفُورٌ رَّحِیم

ترجمه فولادوند:
بگو: «اگر خدا را دوست دارید، از من پیروى کنید تا خدا دوستتان بدارد و گناهان شما را بر شما ببخشاید، و خداوند آمرزنده مهربان است».

خدا... حب...!

هشام بن سالم گوید:

به امام صادق علیه السلام عرض کردم: حق خدا بر مردم چیست؟

حضرت فرمودند: این است که آنچه بدانند بگویند و آنچه ندانند دم فروبندند؛ اگر چنین کنند محققاً حقّ خدا را به او پرداخته اند.

همچو خورشید به عالم نظری ما را بس
نفس گرم و دل پر شرری ما را بس

خنده در گلشن گیتی‌ به گُــل ارزنی باد
همچو شبنم به جهان چشم تری ما را بس

گرچه دانم که میسّر نشود روز وصال
در شب هجر امید سحری ما را بس

اگر از دیده کــــــــوته نظران افتادیم
نیست غــــم، صحبت صاحب نظری ما را بس

در جهانی که نباشد ز کسی نام و نشان
قدسی از گفته ی شیوا اثری ما را بس

قدسی مشهدی

سفیان بن عیینه گوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمودند:علم مردم را همه در چهار موضوع دانستم:

1.     1. پروردگارت را بشناسی

2.    2. بدانی با تو چه کرده

3.    3. بدانی از تو چه خواسته

4.    4. بدانی چه چیز تو را از دینت بیرون برد.

انسان گاهگاهی خود را فراموش می کند، فراموش می کند که بدن دارد، بدنی ضعیف و ناتوان که، در مقابل عالم و زمان کوچک و ناچیز و آسیب پذیر است، فراموش می کند که همیشگی نیست، و چند صباحی بیشتر نمی پاید، فراموش می کند که جسم مادی او نمی تواند با روح او هم پرواز شود، لذا این انسان احساس ابدیت و مطلقیت و غرور و قدرت می کند، سرمست پیروزی و اوج آمال و آرزوهای دور و دراز خود، بی خبر از حقیقت تلخ و واقعیتهای عینی وجود، به پیش می تازد و از هیچ ظلم وستم رو گردان نمی شود. اما درد آدمی را به خود می آورد، حقیقت وجود او را به آدمی می فهماند و ضعف و زوال و ذلت خود را درک می کند و دست از غرور کبریایی برمی دارد، و معنی خودخواهی و مصلحت طلبی و غرور را می فهمد و آن را توجه نمی کند.
دکتر شهید چمران

...این انسان احساس ابدیت و مطلقیت و غرور و قدرت می کند، سرمست پیروزی و اوج آمال و آرزوهای دور و دراز خود، بی خبر از حقیقت تلخ و واقعیتهای عینی وجود، به پیش می تازد و از هیچ ظلم وستم رو گردان نمی شود. ...

دلم تنگ تو هست چمران، ای مردخدا!