به نام خدا
غیبت آسیبهای زیادی داره؛ اما خب نمی توان از این گذشت که این آسیب ها با توجه به محتوای غیبت درجاتشون با هم متفاوت هستند. وقتی فرد شروع می کنه به غیبت، گاها فقط یک حالتی منفی بد در گوشنده غیبت به مخاطب منتقل می شه و در درجاتی خیلی پایین به فردی که غیبتش توی اون مجلس داره صورت می گیره آسیب می رسونه؛ اما گاهی واقعا غیبتی که داره صورت می گیره به شکلی هست که اون حرفها به شخصیت فرد غایب لطمه ای جبران ناپذیر می زند.
حال در ذیل پیرامون غیبت و غیبت شنیدن و این که وظیفه ی ما در قبال فردی که از او غیبتها می شود در جاهای مختلف چیست؛ تحلیلها و سئوالی مطرح می کنیم.
خیلی پیش آمده که از خود پرسیده ام که آیا غیبت بدتر است و یا خبر چینی؛ آیات جهل فرد نسبت به آنچه به ضرر او در پیرامونش می گذرد بهتر است و یا آگاهی و علم او از آن گفتارهای متضرر بر علیه پیرامونش؛ اما برای این آگاه سازی گاها نیاز به خبر چینی است. در اینگونه مواقع چه باید کرد؟
آیا شده تا کنون کسی از دیگری نزد شما حرف و یا حرفهایی بزند و خبرهایی از رفتار و یا گفتارهای کسی بدهد که وجهه او را به کلی خراب کند!؟
به نظر شما باید چه کرد!
اولا که در اینجا غیبت رخ داده؛ و برای رفع گناه غیبت دو راه بنده شنیده ام: 1. این که به فردی که از اون غیبت کرده ایم بگوییم که چنین سخنی را درباره شما شنونده بودم و از او طلب بخشش کنیم.
2. اگر می دانیم که فرد بیشتر می رنجد و ما را نیز نمی بخشد برای او طلب مغفرت کنیم.
خب این که تکلیف بر من، و در مورد من تا اینجا معلوم است.
حال حدس می زنیم که آن فرد غیبت شونده، از فرد شنونده غیبت که اکنون نیز در حال طلب بخشش است، نمی رنجد و او را می بخشد؛ اما ممکن است از فرد گوینده آن مجلس غیبت برنجد و میانه اش با او به هم بخورد؛ حال به نظر شما باز هم باید غیبتی را که شنیده بگوید یا اینکه نه!؟
تازه این مورد ممکن است مصداق خبر چینی نیز باشد؛ که آن نیز خود از نظر اخلاق اسلامی مذموم است.
خب ما در اسلام احکاممان عقلانی نیز هست.
سئوالی در اینجا مطرح می شود؛ آیا به نظر شما این درست است که مثلا پشت سر شما، از سوی کسانی، در مورد رفتارهای مختلف و متعدد شما سخنانی گفته شود؛ با نماییه عیب؛ و یا حتی رفتار فریبکارانه ای نسبت به شما در حال انجام باشد(هر چند آن فریب دارای اهمیت کمی باشد)؛ ولی شما همین طور بی خبر باشید، و به نوعی این بی خبر موجب شود که شما به رفتارهایی که موجب همان غیبتهای پشت سرتان شده ادامه دهید، و گاها نیز مورد دروغ و فریب واقع گردید.
در این مواقع به نظر شما چه باید کرد؟
آیا به نظر شما این مؤثر است که اول از فردی که از او غیبت صورت گرفته قول بگیریم، مثلا کاری به فلانی و فلانی و فلانی ...که از تو غیبت کرده اند، نداشته باش از آنان دلخور نشو، رابطه ات را با آنان به هم نزن و ... و بعد به او بگوییم که این رفتارها موجب شده که وجهه ات بسیار در معرض خطر آبروریزی باشد؟ و نیز به گونه ای مورد بازیچه قرار گرفته ای؟
به نظر شما این نوع آگاهی دادن مفید است؟...
من که هنوز به اندازه کافی و دقیق و محکم جرأت بیان در این گونه مواقع پیدا نکرده ام؛ خدا به همه ما کمک کند.
اللهم إغفر لنا و للمؤمنین و المؤمنات!
